Bijtelling over catalogusprijs niet strijdig met EU-recht

Dat blijkt uit een recente uitspraak in een zaak waarin een werknemer de stelling poneerde dat de bijtellingswetgeving strijdig is met een regeling uit het EU-verdrag. In die regeling wordt aan lidstaten verboden om op ingevoerde producten hogere belastingen te heffen dan op binnenlandse producten. Deze werknemer vond dat dit verbod was geschonden omdat er voor de bijtelling geen verschil tussen nieuwe en gebruikte auto’s wordt gemaakt. Daardoor zullen werknemers vaak kiezen voor een nieuwe auto, zodat volgens hem dat de invoer van gebruikte auto’s wordt belemmerd.

De rechter vond echter dat de bijtellingswetgeving niet in strijd komt met dit verbod op protectionisme uit het EU-verdrag: Bij de invoer van een gebruikte auto is er BPM verschuldigd en die belasting op ingevoerde auto’s is niet hoger dan de BPM op een nationaal product. Pas later, als de ingevoerde gebruikte auto ter beschikking wordt gesteld aan een werknemer, komt de bijtelling aan de orde. Dat deze situatie zich ook daadwerkelijk zal voordoen, is bij invoer onvoorspelbaar. Niet elke ingevoerde auto zal immers aan een werknemer ter beschikking worden gesteld en ook is dan nog niet duidelijk of het privégebruik groter dan 500 km per jaar zal zijn. Of de bijtelling van toepassing zal zijn, is volgens de rechter te onvoorspelbaar om te kunnen concluderen tot een vorm van fiscaal protectionisme.

Eerder werd er overigens ook al geprocedeerd over het 15 jaar lang berekenen van de bijtelling over de nieuwprijs van de auto en het ontbreken van een tegenbewijsregeling. De Hoge Raad heeft ook dat beroep destijds afgewezen. Ondernemers kunnen overigens soms wel na verloop van een aantal jaren hun auto die zij zowel zakelijk als privé gebruiken uit de zaak overbrengen naar hun privévermogen. Op die manier kan de bijtelling over de nieuwprijs verder worden voorkomen.